Od dawien dawna ludzie pragnęli naprawić każdą swoją niedoskonałość w wyglądzie ciała, tyczy się to także wzroku. Gdy ludzie zauważyli kłopoty ze wzrokiem w okresie dzieciństwa bądź w związku ze starzeniem się, zaczęli poszukiwać możliwości poprawienia wzroku. W rezultacie obecnie można korzystać z okularów, które sprawiają, że codzienność jest bardziej komfortowa. Sprawdź więc, kto wynalazł okulary i zapoznaj się z krótką historią tego użytecznego przedmiotu.

Kiedy wymyślono okulary?

Historia sięga czasów starożytnych. Właściwie nie do końca wiadomo, kiedy dokładnie zostały wynalezione okulary korekcyjne. Po pierwsze, ma to związek z wielowiekowymi poszukiwaniami metody poprawy wzroku oraz jeszcze lepszego widzenia. Pierwsze wersje okularów stosowano już w antyku, gdy cesarze rzymscy stosowali drogocenne kamienie, na przykład szmaragdy, żeby przybliżyć obraz, aby móc obserwować jeszcze dokładniej walki gladiatorów. Pierwsze okulary w takiej wersji cieszyły się powodzeniem nie tylko w Europie, ale również w krajach Bliskiego Wschodu, gdzie do powiększania obrazu wykorzystywano przezroczyste kamienie. Za prawdziwych prekursorów uważa się jednak Chińczyków, którzy jak podaje Marco Polo, już w 1270 roku wykorzystywali do czytania okulary złączone za pomocą drutu.

Kto wynalazł okulary korekcyjne?

W związku z długą historią okularów, a właściwie ich pierwowzoru, ciężko jest jednoznacznie wskazać, kto je wynalazł. Zgodnie z niektórymi podaniami, prekursorem był angielski filozof Roger Bacon, który opisywał w swoich utworach przydatność soczewek wypukłych przy czytaniu. Działo się to jeszcze w dobie średniowiecza. Nie wszystkie źródła zgadzają się, że wspomniany Anglik był twórcą okularów. Toskańska tradycja zwraca uwagę na innego odkrywcę, a konkretnie na Salvino degli Armati, który używał soczewek wypukłych do korygowania dalekowzroczności. Chociaż nadal nie jest jasne, kto wynalazł okulary, to jednak pod koniec XIII wieku zaczęły one być coraz bardziej popularne. Z początku były dobrem niezwykle ekskluzywnym, na które niewiele osób mogło sobie pozwolić. Jednak wzrost popularności okularów umożliwił także ich stały rozwój, co skutkowało dalszymi odkryciami.

Jak prezentowały się okulary na początku?

Przez długie lata badacze nie mogli wypracować metody podtrzymywania okularów — w taki sposób, aby były one funkcjonalne oraz komfortowe. Z tego właśnie powodu popularność zdobywały monokle, które były zbudowane ze złota, srebra lub miedzi. Z biegiem czasu zaczęto tworzyć tzw. okulary nożycowe, które dawały oczekiwany komfort bez ściskania nosa. Z czasem jednak i ta konstrukcja stała się męcząca przy korzystaniu z okularów. W międzyczasie hiszpańscy optycy rozpoczęli zakładanie tasiemek podtrzymujących okulary na nosie, ale i to rozwiązanie nie było jednak optymalne. Do prawdziwego przełomu doszło w 1760 roku, gdy angielski optyk wynalazł zauszniki.

Wynalezienie okularów dwuogniskowych

Za jeden z przełomowych chwil w historii optyki uznaje się stworzenie pierwszych soczewek dwuogniskowych. Tego dokonał Benjamin Franklin w 1784 roku. Co prawda wcześniej też regularnie dokonywano odkryć, które nie tylko wpłynęły na wygodę korzystania z okularów, niemniej jednak pod koniec XVII wieku obserwowano coraz bardziej intensywny rozwój tej dziedziny nauki. W następnych latach stworzono soczewki cylindryczne, które miały za zadanie kompensować astygmatyzm. We współczesnych dziejach okularów duże znaczenia miało też zastosowanie soczewek kontaktowych po raz pierwszy po operacyjnym usunięciu powieki.

Na przestrzeni lat sposób noszenia okularów ulegał ciągłym udoskonaleniom. Zwiększyła się jednocześnie ich użyteczność, gdyż umożliwiły zmniejszenie i zahamowanie dalszych wad wzroku. Stąd też, choć ciężko jest ustalić, kto wymyślił okulary, to jednak można uznać, że każdy, kto na przestrzeni dziejów zajmował się ich rozwojem, przyczynił się do powstania nowoczesnych okularów i soczewek kontaktowych. Powszechnie dostępne oprawki korekcyjne  są nie tylko bardzo wygodne, ale też mogą podkreślać naszą naturalną urodę.